ریلکسی و آرامش میتواند کلیدی برای از کم کردن وزنی که در طول جشن ها به دست آورده اید، باشد. تحقیقات جدید نشان می دهد که رژیم غذایی باعث می شود مغز نسبت به استرس حساس شود و تقاضای  تنقلات پرچربی و پر کالری به عنوان پاداش داشته باشد. این تغییرات مغزی به مدت طولانی بعد از اتمام رژیم غذایی نیز دوام می آورد و به این صورت باعث میشود افراد در حالت نرمال(زمانی که رژیم ندارند) وقتی تحت فشار و استرس قرار میگیرند پرخوری کنند.

بیشتر تحقیقات در مورد کاهش وزن بیشتر روی دور زدن(پیچاندن) تنظیمات اشتها متمرکز شده است، به افراد کمک می کنند که کمتر غذا بخورند ، سریعتر سیر شوند و اشتهای کمتری داشته باشند. اما هنگامی که وزن خودمان را کاهش می دهیم ، مشکل برگشت نداشتن این وزن است، حتی عمل جراحی برای کاهش وزن نیز همیشه به افراد کمک نمی کند تا زیبایی اندام خود را حفظ کنند.

شاید ، بر اساس صحبت های تریسی بیل ، دانشمند علوم اعصاب در دانشگاه پنسیلوانیا ، مشکل استرس است. استرس باعث می شود بدن هورمون کورتیزول را آزاد کند، خون را با انرژی به شکل قند سوخت رسانی می کند و مارا از خطرات احتمالی دور میکند. با گذشت زمان ، سطح استرس زیاد منجر به بالا رفتن سطح کورتیزول می شود که باعث افزایش اشتها و افزایش وزن می شود.

بیل و همكارانش این فرضیه را مطرح كردند كه رژیم غذایی ،افراد را در برابر فشارها و استرس مزمن زندگی حساس ترمیکند و حتی قوی ترین رژیم گیرنده را نیز مشتاق به یك بستنی یا یك پیتزای گرم و شیرین می کند. اگرچه یک وعده فست فود و یا تنقلات باعث افزایش وزن قابل توجهی نمی شود ، اما استرس مداوم می تواند به الگویی نادرست از غذا خوردن منجر شود که باعث خنثی کردن کاهش وزن قبلی می شود.

محققان برای آزمایش فرضیه خود ، به مدت 3 هفته میزان مصرف روزانه مواد غذایی را در موش ها 25٪ کاهش دادند تا جوندگان حدود 10٪ تا 15٪ از وزن اصلی بدن خود را از دست دهند. این رژیم یک رژیم غذایی متعادل ​​و کاهش وزن متوسط ​​را در انسان شبیه سازی می کند. پس از قرار گرفتن در معرض اشکال خفیف استرس مانند صداهای بلند ، موش های گرسنه سطح کورتیزول بیشتری در خون داشتند. و سطح کورتیزول آنها بیشتر بالا ماند. این نشان می دهد که موشهای دارای رژیم غذایی استرس بیشتری داشتند و زمان بیشتری برای آرام شدن نیاز داشتند.

سپس به موش ها اجازه داده شد تا به وزن بدن اولیه خود برگردند تا از رژیم های غذایی یو یو(هنگامی که مردم به طور مکرر وزن از دست می دهند و دوباره وزن می گیرند) تقلید کنند. پس از آنکه به مدت 1 هفته از آزمایشگاه استاندارد غذا خوردند ، موش ها دوباره تحت آزمایش های خفیف استرس قرار گرفتند تا از فراز و نشیب های زندگی روزمره تقلید کنند. این مطالعه ، که امروز در مجله علوم اعصاب منتشر شده ، نشان می دهد کسانی که قبلا رژیم غذایی گرفته اند نسبت به افرادی که رژیم غذایی نگرفته اند به استرس حساس تر بوده و در مواقع فشار و استرس به احتمال زیاد مقدار بسیاری از غذاهای پرچرب و پر کالری مصرف میکنند.

محققان دریافتند که حتی این کاهش غذایی نسبتاً خفیف در طولانی مدت باعث ایجاد تغییرات درحالت ژن میشود. موشهایی که رژیم داده شده بودند دارای سطح بالاتری پروتئین بودند که باعث آزادسازی کورتیزول می شود و نشانگر حساسیت بالاتری نسبت به استرس است. این موش ها همچنین سطح بالاتری از هورمون های تحریک کننده اشتها بعد از قرار گرفتن در معرض غذاهای پرچرب و پرچرب داشتند.

سینتیا بولیک ، روانشناس و مدیر برنامه اختلالات درخوردن در دانشگاه کارولینای شمالی گفت: “این نشان می دهد كه عوامل محیطی مانند رژیم غذایی و قرار گرفتن در معرض غذاهای پرچرب می توانند منجر به تغییرات طولانی مدت در حالت ژن شوند كه خود ممكن است روی عادتهای غذایی و پاسخ به استرس تأثیر بگذارد.”

تغییر در حالت ژن ممکن است به توضیح دلیل عدم موفقیت این رژیم ها کمک کند. رژیم غذایی باعث افزایش حساسیت به استرس می شود و استرس باعث می شود که ما به دنبال چیزهایی مانند غذاهای پرچرب و پرکالری “راحت” باشیم.

بیل می گوید: “رژیم غذایی سخت است زیرا مغز شما علیه شما کار می کند.” یادگیری راه های بهتر برای مقابله با استرس ممکن است کلیدی برای کاهش وزن موفق باشد زیرا “شما مستعد ابتلا به استرس نیستید که بخواهید  غذا مصرف کنید.” بیل فکر می کند که طراحی داروها برای هدف قرار دادن این مسیرهای استرس ممکن است به افرادی که رژیم میگیرند برای جلوگیری از بازگشت وزنی که برای از دست دادن بسیار سخت کار کرده اند، کمک کند.

منابع:

Brain & Behavior و Biology